|
CAVEJA
RUMAGNOLA
Fôrta, robösta
e tötta lavurèda,
a t'amìr incantè, bèla cavéja,
cun agli anèli ch'sòna a scampanèda,
t'cìrta l'embléma, orgòj d'una faméja:
bandìra
d'una zènta cuntadèna,
tamprèda dal fadìghi e da e sudôr,
unèsta cumè e sòn d'una campèna,
dùra ad caràtar e sincéra ad côr!
Te t'arcurdèva
i véçç ch'i s'n'éra andè
sötta la tèra alzìra de campsènt
véra testimuniénza d'un passè
ch'l'éra cunférma e guìda de présent.
Té t'cìrta la
sperènza d'una ràzza
che in té la s'arcnuséva e la luttèva;
t'cìrta i suspìr e i sögn d'una ragàzza,
t'cìrta la fôrza ad quìj chi lavurèva.
E com una bandìra
banadètta,
tra al dö béss-ci marmèni scnadèdi,
t'spichìva bèla prôpi sö a la vètta
e t'sunèva al tu anèli inarzantèdi.
|
